οικιακός

-ή, -ό (Α οἰκιακός, -ή, -όν) [οικία]

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην οικία ή αυτός που γίνεται μέσα στην οικία, ο σπιτικός (α. «οικιακή παραγωγή» — η παραγωγή που γίνεται από τα μέλη τής οικογένειας μέσα στο σπίτι

β. «οἰκιακὰ σκεύη», πάπ.)

νεοελλ.

1. αυτός που διατηρεί φιλικές σχέσεις με την οικογένεια, οικείος («οικιακός φίλος»)

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα οικιακά

η καθημερινή απασχόληση για τη λειτουργία, την καθαριότητα και τη συντήρηση τού σπιτιού

2. φρ. α) «οικιακά έξοδα» — τα έξοδα για τη συντήρηση τού σπιτιού

β) «οικιακή βιοτεχνία» — βιοτεχνία οργανωμένη μέσα στο σπίτι τού βιοτέχνη, που διεξάγεται κυρίως από τα μέλη τής οικογένειάς του

γ) «οικιακή εργασία» — η εργασία που παρέχεται στο σπίτι τού εργαζόμενου για λογαριασμό ενός ή περισσότερων επιχειρηματιών

δ) «οικιακή λογιστική» — η συστηματική παρακολούθηση με απλές λογιστικές μεθόδους τών εσόδων και εξόδων τού νοικοκυριού με σκοπό τον έλεγχο τής πορείας τών οικονομικών τής οικογένειας

ε) «οικιακή οικονομία»

i) η οικοκυρική

ii) η εξεύρεση μέσων για την αντιμετώπιση τών οικογενειακών αναγκών

iii) οικιακή παραγωγή

αρχ.

1. το αρσ. ως ουσ. ὁ οἰκιακός

αυτός που αποτελεί μέλος τής οικογένειας, άνθρωπος τού σπιτιού, συγγενής, οικείος

2. (το αρσ. πληθ. ως ουσ.) οἱ οἰκιακοί

όλοι ὅσοι βρίσκονται κάτω από τις διαταγές τού οικοδεσπότη.

επίρρ...

οικιακώς και -ά (Α οἰκιακῶς)

κατά τρόπο σύμφωνο με την οικιακή ζωή, προς τις οικιακές ασχολίες.